Uçan Şemsiye / Çocuklara Cumartesi Oyunları
Oyun Adı : UÇAN ŞEMSİYE
Yazan : Ümit DENİZER
Perde : Tek Perde
Dekor : Tek dekor
Sayfa : 26 Sayfa
Süre : Yaklaşık 40-45 dakika
Oyuncu Sayısı : 7 kişi
Özet : Oyun, bir çöplükte geçer. Sahne ve salon atık kağıtlardan oluşturulmuş bir çöplüktür. İzleyiciler, dizlerine kadar ulaşan kağıt parçaları arasında zorlukla yürüyerek yerlerine oturur.
Üzerinde kabarık giysileri, yüzünde komik maskıyla “Devol” adlı bir çocuk irisi, sahneye girip çıkar. Elindeki çöp sepetini sahneye boşaltır. Sahnedeki çöp yığını giderek büyümektedir. Işıklar yanıp, izleyicinin ilgisi sahneye çekildiğinde, çöpler kıpırdamaya başlar. Çöplerin arasından bir çocuğun başı görünür. Sinirli biçimde söylenen çocuk, oyun alanlarını çöplüğe çeviren Devol’dan şikayet etmektedir. Çocuğun sesini duyan arkadaşları da çöplerin arasından çıkıp, çocuğun söylediklerine katılır. Çöplerin arasında kaybolmuşlardır. Çocuklar çöp dökmemesi için Devol’u ikna etmeye çalışırlar, ama başaramazlar. Çöp dökmesini önlemeye ise güçleri yetmez. Bir kukla oyunuyla onu etkileyip, sorunlarının ne kadar büyük olduğunu anlatmayı düşünürler. Çünkü, kendileri anlatmaya kalktıklarında Devol’ûn baskısı iyice artmaktadır. Çöplerin arasından buldukları atık malzemelerden kuklalar üretirler. Süpürge, huni, pet şişe, çay süzgeci, ayakkabı, video kaset ve benzeri malzemeler; belirli bir hayvanı çağrıştırmamak üzere, ormanda yaşayan canlıların figürlerine dönüştürülür. Kumaş parçaları, pelerin haline getirilir. Bir kol, kukla perdesi gibi kullanılarak, arkasında kukla oynatılır. Hem kuklacının, hem kuklanın aynı anda oynamasına olanak veren biçimsel yaklaşımla bir serüven aktarılır.
Sahne ve salonun çöplük haline getirilmesi, hem sorunun büyüklüğüne dikkat çeker; hem de, oyuna biçimsel bir bütünlük kazandırır. Atık malzemelerin birer kuklaya dönüşmesi, çocuklarda yaratıcılığın gelişmesine yardımcı olur. Çevrelerinde buldukları her malzemeyle tiyatro yapabilmeleri için yol gösterir. İzleyicilerin bir amaç doğrultusunda salondaki çöpleri toplamaları; “oyun”a değil, iletilmek istenilen “mesaj”a doğrudan katılımı sağlar. Mesajın daha somut algılanmasını getirir. Çocuklara, birlikte hareket etme alışkanlığı ve güven duygusu kazandırır. Sorunun çıkış noktasındaki hazır malzemenin kullanılarak, dramatik bir yapının oluşturulması ise, oyunun modern bir biçim kazanmasını sağlar.